Seks przed ślubem - tak czy nie? - Forum

Może dlatego to podejście takie, że słuchamy starszych - doświadczonych! 

Masz rację, każdego indywidualna sprawa, JAK chce żyć, co nie zmienia faktu, że przytoczone osoby ŻYJĄ W GRZECHU. Jeśli więc chcą żyć w grzechu, mimo napomnień, to faktycznie ich sprawa.

Na szczęście realia mogą być takie, o jakich pisze Bartt. Ja też znam wiele przykładów. Owszem, zdarzają się historie w obie strony, ale to tylko potwierdza, że o miłość trzeba dbać.

Nie można porównywać? Ja się zgadzam, choć żona raczej była kiedyś, na początku koleżanką, a mąż kolegą. 

Widzisz jednak pierwszy cytat w moim wątku? Ktoś tu właśnie porównuje i to nie jest jeden jedyny wpis.

A żony, męża to tu wiele wypowiadających się osób nie ma, a uważają się za praktyków.

Swoją drogą, ciekawe sformułowanie "teoretycy" ... a może właśnie PRAKTYCY, tylko żyjący według wyznawanych wartości.

Zakochać się, owszem, mogłabym, ale budować relacji, z doświadczenia wiem, że nie.

Ludzie są różni, nie zaprzeczam Twojej wypowiedzi, jeśli mówisz o sobie, ale nie wtykaj innym na siłę, że postąpiliby tak samo. A jak ktoś kocha, to nawet z podejściem do Sakramentu jak do "papierka", a może szczególnie wtedy, raczej powinien się zgodzić, gdy tego chcesz, jeśli się nie zgadza, to coś mi tu nie gra z tą miłością ...

Napisze tak...nie wytykam innym niczego ani nie chce na siłe nic sugerować,to co pisze to tylko moje przemyślenia i moje zdanie.Każdy ma prawo do swojej wizji życia i małżeństwa-ja mam taką a nie inna.Nigdy nie chciałam ślubu co nie znaczy że o nim nie myślałam,poprostu uważam,że bez zalegalizowania związku też można żyć.Jeśli ktoś chce ślubu to prosze bardzo-to jest wolny kraj.A mało jest ludzi tutaj po ślubie bo nikt nie chce ślubu może co nie oznacza że ci ludzie nie wiedzą jak żyć razem.

Bartt dałam ci taką niepowtarzalną okazję odcięcia się od teoretyzowania i podyskutowania (piętnowania) o realnej sytucji -o życiowej sytucji.

Jestem w stanie pojąć sytucję, że człowiek szuka partnera o podobnych wartościach. Nie zamierzam też na siłę przekonywać kogoś do życia według moich zasad. Jedna rzecz jednak nie daję mi spokoju. Cały czas słyszę: małżeństwo, małżeństwo i z takim uporem pomija się to co najważniejsze: SZCZĘŚCIE< MIŁOŚĆ< SPEŁNIENIE. Te okreslenia nie są zarezerowowane dla małżeństwa.

O "teoretyzowaniu" już Kasia napisała.

Jedno nie wyklucza drugiego, a odpowiedzialne i mądre podejście do małżeństwa implikuje szczęście.

Ależ Ty się odcinasz od tematu życiowej sytuacji!!!

TAK małżeństwo nie wyklucza tych uczuć, brak małżeństwa również.

Ale wyklucza pełne zrealizowanie się :-) Choćby sex. Ja po prostu uznaję, że na niego miejsce jest po ślubie. Tak jak i na wspólne mieszkanie, wychowywanie dzieci, itd. Dlatego spełnienie i szczęście w pełnej formie będzie możliwe po ślubie (jeśli mówimy o takiej drodze).

Tzn.? Co to znaczy "życiowa sytuacja" bo zdaje mi się, że masz jakiś monopol na "życiowe sytuacje". Przecież Kasia bardzo trafnie zauważyła, że to jest właśnie praktyka życia.

Mamy rozumieć że ty prawiczek jesteś?Skoro żony nie masz to sexu też nie uprawiasz...Coś wierzyć mi się nie chce.

Bartt -nie chciałeś się odnieść do sytuacji,kiedy to para bez ślubu mieszka razem,ponieważ nie znasz takiej sytuacji. Pozwoliłam sobie pomóc Tobie i zgłosiłam się na ochotnika jako PRZYKŁAD.

O monopolu nic mi nie wiadomo :)

Ale w jaki sposób odnieść?

Przecież już kilka razy pisałem, jak ja to widzę - więc czego jeszcze potrzebujesz? 

Ponad 20 lat w małżeństwie. Wcześniej 5 lat bycia w związku  z czego 1 rok narzeczeństwa. Czystość do dnia ślubu. Wzloty i upadki, ale zawsze razem. Wiara w uczucie, które nas połączyło. Nie wyobrażam sobie życia bez ślubu. Jestem praktyk czy teoretyk? Ułatwię odpowiedź: jedno i drugie.

Bartku! Bardzo się cieszę z Twojej postawy! Mam dzieci już pełnoletnie i też wyznają takie zasady nie czując się ani pokrzywdzone ani biedniejsze od "eksperymentujących" rówieśników. Tak więc jak widać da się i wcale nie jest to złe. A nawet dziś słyszę od Nich słowa podziękowania za takie właśnie wychowanie i przykład.

I to jest piękne! :)

OK. Rozumiem stanowisko.

Czasami jednak martwi mnie fakt,że osoby bardzo wierzące zapominają o podstawach wiary. O tolerancji, prawdziwej miłości, wartościach....itd. Ja z wielką przyjemnością czytam o przykładach "pięknych" małżeństw, głębokiej (prawdziwej)wiary a moje zachowanie jest potępiane tylko z jednego powodu - "MAŁŻEŃSTWO". A podstawowe fundamenty,wartości? To, że instytucja małżeństwa jest mi troszkę dalsza nie oznacza, że jestem diabłem wcielonym.  Co tu zatem potępiać?

Tu więcej: http://www.czechowice.deon.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=321:id-i-upomnij-go-w-cztery-oczy-mt-18-15-20&catid=19:refleksje&Itemid=51

PS: I nikt nie nazywa Cię tak, jak sama się określiłaś - to byłoby przeklinanie, a to też grzech. Potępia się zachowanie, nie człowieka - przypominam.

Upomnij go!- uffff. Czy ja poważnie potrzebuję takiego upomnienia?Czy Wy zupełnie nie dostrzegacie fundamentów i podstaw związków???

Wciskanie dobra na siłę.  "Siłą możesz mi zabrać wiele. Ale siłą nie możesz mi niczego dać" śpiewa Kazik.

I może tu jest różnica... katolicy starają się kierować w życiu Ewangelią, a nie filozofią Kazika :-) 

Sprawa jest prosta - przez grzech świadomie odwracamy się od Boga i narażamy na wieczne potępienie. Obowiązkiem każdego katolika jest miłość bliźniego - czyli jeśli widzi, ze grzeszy, powinien go napomnieć. Ale decyzja odnośnie tego, jak będziesz żyła, zależy zawsze od Ciebie. Nikt Cię do niczego nie zmusza, jesteś wolna. Nawet sam Bóg to szanuje - mówi przecież uczciwie: kładę przed Tobą życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo - wybieraj!   - jak dla mnie, to bardzo uczciwe podejście i szanuje naszą wolność. 

Jeśli mówisz o "podstawach", "fundamentach", to taką podstawą dla człowieka wierzącego jest Zbawienie. Wszystko inne jest drogą do niego. 

Hmmm...duże uproszczenie - wystarczy, że człowiek zacytuje a już go wrzucają do worka wyznawców Kazika :)

Bardzo trafna uwaga-każdy ma wybór (jakkolwiek by on wyglądał)i ponosi konsekwencje swoich decyzji. Odnoszę jednak wrażenie, że dla Boga ważne jest życie człowieka, który miłuje bliźniego,nie czyni drugiemu zła, jest dobrym człowiekiem. I jeśli zostanę potępione tylko z powodu uprawiania miłości z moim przyszłym mężem przed zawarciem małżeństwa to znaczy,że taka religia jest mi obca. Postrzegam Boga jako dobrego,wyrozumiałego,troskliwego ojca.

"Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą".

Akurat mało "wyrozumiały i troskliwy" fragment zacytowałaś 

Oczywiście, że sprawiedliwość mieści się w moim rozumieniu dobroci i troskliwości

Odnosisz wrażenie... ok, możesz. Ale możesz również sięgnąć po Biblię i przeczytać, co wprost Bóg ma Ci w tej kwestii to powiedzenia. Skoro masz tam czarno na białym napisane, że seks jest dla małżonków, to dlaczego to podważasz?

Zjesz jabłko w sklepie czy zabierzesz do domu?