Pierwsza Komunia Święta - konkurs - Forum

Moja Pierwsza Komunia Święta była ponad 20lat temu i wszystko wyglądało inaczej...

Teń dzień był dla mnie wyjątkowy bo po raz pierwszy miałam przyjąć Jezusa ukrytego w sakramencie. Miałam skromną sukienkę, malutki bukiecik kwiatów. Prezent był tylko dodatkiem do tego cudownego dnia, który spędziłam  w rodzinnym gronie.

Dzisiaj wszystko się zmieniło na gorsze: dla dzieci  liczy się tylko to, co dostaną w prezencie a dorośli prześcigają się w wymyślaniu poodarków. Każdy chce się pokazać i wypaść jak najlepiej. Sukienki dziweczynek są jak suknie ślubne.  Rodzice organizują przyjęcia, prawie jak wesela. To smutne, że zapomina się o tym co najważniejsze...

I Komunia Święta- rok 1997. Miałam 9 lat. 16 lat temu- przepaść czasowa i pokoleniowa. 

źródło: archiwum domowe

Była to moja uroczystość- bardzo ważna. Babcia uczyła mnie modlitw z  katechizmu, chwaliła mnie za każdym razem, gdy przyniosłam szóstkę do domu. Z koleżankami uczęszcząłyśmy, co niedzielę do Kościoła. Prezenty nie były ważne. Tak naprawdę jeszcze wtedy nie było takiej barwnej kolorowej otoczki. Chociaż już krzywo patrzyło się na dziewczynki w Albach. 

Pamiętam, że to był ciężki czas dla moich rodziców- same wydatki, bo przygotować obiad dla 15 osobowej najbliższej rodziny to nie byle co. Sukienkę kupiła mi babcia. Uroczystość odbyła się w domu. Mama  z ciocią gotowały i pomagały. A my z dzieciakami po południu wyszłyśmy na podwórek pobawić się- ot takie prawa dzieciństwa!:) 

Rok temu miałam okazję odbywać praktyki zawodowe w jednej  z bartoszyckich restauracji. Kucharki pracowały już od  6 rano, aby zdążyć przygotować na czas jedzenie dla 5 rodzin. 

Na jednej sali przebywały po 2 grupy osób oddzielone jedynie eleganckim parawanem. Brak intymności- w sensie rodzinnych wspólnych rozmów- brak 4 ścian- zawsze ktoś obok przychodzi. Kelnerki pytające, co chwilę: czy czegoś nie potrzeba? 

Czy wino może stać na tym stoliku obok, czy życzą sobie Państwo na głównym? Tak, alkohol- Rodzicom wydaje się, że skoro tyle się wykosztowali- mogą sobie pozwolić na ciut więcej. 

Rodziny oglądające się na siebie, która obdarowała lepszymi prezentami- tego przepychu kiedyś nie było lub nie było go aż tak widać. 

Komunia dla mnie była wyjątkowym wydarzeniem - dzięki mojej mamie która podczas przygotowań powtarza mi że nie wazne jest to jak bedę wyglądać i co dostanę, jakie prezenty tylko ważne jest to ŻE PRZYJMĘ DO SWOJEGO SERDUSZKA PO RAZ PIERWSZY PANA JEZUSKA...i własnie to było dla mnie najważniejsze. A dziś jak jest ? Matki chcą by to ich córka miała najpiekniejszą sukienkę - za moich czasów a i teraz tak w niektórych parafiach jest miałyśmy jednakowe bardzo, bardzo proste sukienki - togi. Dzięki temu nikt nie skupiał się w ten dzień na sukience. Dziś z tego co zauważyłam rodzice dużą wagę przywiązują do ubioru kościoła, bo przecież bedą goście, uroczystość będzie nagrywana...a my uczyliśmy się wielu peśni by w ten dzień pieknie w kościele zaśpiewać - to miał przyozdobić ten cudowny dla nas dzień... I jeszcze jedno moje spostrzeżenie - kwestia prezentów. Teraz już nie wiadomo co dać by Cię nie "obgadali", bo przecież 1000 zł to za mało!! Dzieci dostają telefony, gry, laptopy... to się dla nich liczy. Nikt nie pomyśli żeby podarować dziecku coś co zachowa na zawsze i nie musi to być drogie, np. Pismo Święte z własnoręcznie napisaną dedykacją, taki prezent zostanie zachowany i będzie nam przypominał o tym pięknym, cudownym i jakże ważnym dniu :) Ja mam Pismo Święte które dostałam od matki chrzestnej. Gdy go otworzę to cofam się myślami do 18 maja 1999 roku ...

    Pamiętam swoją komunię i wiele problemów, które ze sobą niosła. Po pierwsze -  okropnie ciężko było wiele rzeczy dostać – zarówno „na stół” jak i do ubrania. Pierwszą rzeczą, jaka przychodzi mi na myśl to… bardzo ciężki tornister, do którego włożyłam szynkę konserwową, puszkę oliwy i jakieś kolorowe cukierki. Były to dary, które każde dziecko otrzymało od księdza na lekcji religii. Drugim problemem był sam komunijny ubiór. Teraz dzieci albo noszą alby, albo mogą przebierać w najprzeróżniejszych strojach. A u mnie? Pamiętam jak przyszła paczka od jakiejś koleżanki babci z Chicago. W paczce był biały materiał, 2 pary białych używanych butów, diadem z welonem, oraz sztuczna biała lilia. Niestety w USA nie wszystkie dziewczynki zakładają długie sukienki (stąd mała ilość materiału) więc moja krawcowa musiała się natrudzić, aby z niewielkiej ilości materiału powstała ładna i… długa sukienka.

Sam dzień komunii rozpoczął się bardzo wcześnie, gdyż msza była o godzinie 8.00. Jeszcze leżałam w łóżku, gdy pierwsi goście weszli do mojego pokoju (nie wszyscy mieli samochody i wujek musiał 2 razy „obrócić” aby wszystkich przywieźć). Ludzie się schodzili, a mnie mama przygotowywała do wyjścia do kościoła. Najwięcej problemów było z włosami, które pokręciły się – na papilotach – nie tak jak powinny!

Oczywiście potem wszyscy poszliśmy pieszo do kościoła. Msza była bardzo uroczysta i nie odbiegała w niczym od dzisiejszych uroczystości. Pamiętam swoje zdenerwowanie, gdy mówiłam wierszyk i po raz pierwszy przyjmowałam Jezusa. Po powrocie do domu było śniadanie i prezenty. Z tego co pamiętam, to od chrzestnej dostałam rower, od chrzestnego pieniądze (równowartość roweru), był jeszcze nieodzowny komplet „zegarek, długopis i kalkulator”, złote kolczyki i album robiony przez zakonnice.

(kilka stron z mojego albumu)

Teraz dzieciaki „z góry” wiedzą, co chcą dostać i ich największym problemem jest to, aby… nie dostać rzeczy, którą już mają. Ja nie miałam sprecyzowanych marzeń odnośnie prezentów – za „moich czasów” wszystko było „mile widziane” bo w moim pokoju nie „leżakowały” nowości techniczno/elektroniczne.

Pamiętam w domu był ogromny ruch, masa dzieciaków biegających wszędzie i zaglądających w każdy kąt. Pomimo, iż był to 15 maj, to dzień był strasznie upalny, wręcz z letnią pogodą.

Po południu z rodzicami i chrzestnymi poszłam na majówkę, na której dostawaliśmy pamiątkowe obrazki.

Nie miałam dodatkowej kucharki, ani pięknego tortu – wszystkie potrawy i ciasta przygotowywała mama z babcią. Nie było też extra fotografa – tę rolę pełnił mój już śp. dziadek, który robił czarno-białe zdjęcia.

Moją komunię pamiętam dość dobrze. Często zaglądam do albumu, gdzie na zdjęciach tak wielu osób już nie ma z nami…

…Dwa lata temu sama byłam chrzestną na komunii mojej chrześnicy i muszę przyznać, że różnica jest dość duża. Po pierwsze tylko my – jako przyjezdni z daleka – przyjechaliśmy do domu, reszta zaproszonych gości, udała się bezpośrednio do kościoła. Moja chrześnica powitała nas w progu w pełni ubrana i uczesana (rano była u fryzjerki). Prezent wręczyłam od razu (komplecik złote kolczyki i wisiorek na łańcuszku, oraz małą „wkładkę”). Po mszy – pełnej wierszyków i śpiewów oazy – od razu była majówka i robienie zdjęć z księdzem. Oczywiście podczas całej mszy kamerzysta wszystko filmował. Po mszy pojechaliśmy do zajazdu, w którym było przyjęcie komunijne. Zaczęło się od życzeń i prezentów, potem był obiad, deser i… normalne przyjęcie. Dodatkowo był przygotowany szwedzki stół z przekąskami. Dla dzieci był wynajęty animator, który… praktycznie przez cały czas się nimi opiekował. Z tego co opowiadał kuzyn, to oferta komunijna w takich zajazdach jest bardzo bogata – można wybierać menu, można wynająć jakiś kwartet (lub inny zespół lub muzyka), aby przygrywał podczas obiadu, można nawet zorganizować mini bal dla dzieci.

Z tego co zauważyłam do głównym prezentem były… koperty z gotówką (podobnie jak na ślubie).

    Obecne komunie to na pewno dużo mniej pracy, gdyż często są organizowane w lokalach. Przez to, takie uroczystości są mniej kameralne, mniej domowe, a bardziej takie „exclusive”. Rodzice nie mają pokomunijnego bałaganu w domu i nie są tak wyczerpani jak nasi kiedyś. Ci „obecni” rodzice nie zmagają się z problemami pustych półek, brakiem materiału na sukienki czy garniturek. Największym obecnie problemem jest koszt takiej imprezy, ładny wygląd i ilość (oraz jakość) prezentów.

A dzieci? No cóż – na pewno z mocno bijącym serduszkiem przyjmują po raz pierwszy komunię świętą podczas mszy, ale z równie mocno bijącym sercem czekają na moment otwarcia komunijnych prezentów.

        

        

       
          

        
  
        


          Oto ja 28 lat temu ....Mój Wielki Dzień  -I Komunia  Święta

         
           


            Oto Pierwsza Komunia  mojego Synka- 9 dni temu  

         

Pierwsza Komunia Święta była dla mnie dniem wyjątkowym, niepowtarzalnym, przepełnionym wielkimi emocjami, prawdziwie najważniejszym. Na przełomie lat porównywalnym z dniem ślubu i narodzin dziecka. I nawet teraz nie umiem pojąć, że tak istotne to były dla mnie momenty, tak zapamiętywalne i tak mocno przeżywane. I nie chodziło ani troszkę o prezenty, choć i z nich bardzo się cieszyłam ( z różańca, kalkulatora i skromnego zegarka), ale najistotniejsze było to, że czułam, że nagle mogę więcej, że robię krok do przodu, że poznaję kogoś bliżej (tak jak trzeba), i że kiedyś będę mogła być z mąmą w niebie. Taką mam dziś nadzieję, że pomimo wszelkich niedociągnięć w moim życiu, ktoś tam w górze da mi na to szansę...

Komunia dziś, nie wiem jaka jest. Mówi się o większym przeliczaniu prezentów i mocniejszej kalkulacji, ale może gdzieś w głębi, w sercach dzieci, kiełkuje myśl, że w tym momencie chodzi o wiarę i o ich najważniejszy dzień z Bogiem, bo rozpoczyna się ich wspólny spacer (oby po jak najmniej krętych ścieżkach).

Bardzo dziękujemy za udział w konkursie i podzielenie się wspomnieniami i przemyśleniami, dotyczącymi Pierwszej Komunii Świętej.

Laureatami konkursu zostają: edith,  Sylwiaws, emaran, monaaa71, ulamisiula.

SERDECZNIE GRATULUJEMY

Gratuluję 

Gratuluję Dziewczynki!!! bardzo, bardzo!!!

dziewczynki gratuluję!!

GRATULACJE :)

dziękuje i pozostałym gratuluje.

Bardzo sie ciesze!!!!Dziekuje i gratuluje pozostalym dziewczynom:)

Jest możliwy odbiór osobisty nagrody gdzieś na terenie Kielc?

Gratulacje:-)Świetne nagrody:-)

Dziękuję

Gratulacje

DZIĘKUJĘ za wyróżnienie :)

GRATULUJĘ wszystkim zwyciężczyniom - BRAWO !!!