Sąsiedzka pomoc - Forum

Mamy cudownych sąsiadów mieszkających naprzeciwko. Pomagamy sobie we wszystkim. Jeśli coś nam trzeba oni są w ciągu 5min u nas i odwrotnie. Super jest mieć takich sąsiadów :)

Generalnie nie mamy jakichś zażyłym stosunków z sasiadami.

Z całej klatki jakoś bliżej jesteśmy z jednymi sąsiadami, a w bloku mamy jeszcze jednych.


Czasem ktoś poprosi tate o zawiezienie gdzieś ( bo mamy duży samochód), a z tymi bliskimi sąsiadami to kwestia pozyczenia czegoś, czy wyprowadzenia psa.     

Mieszkamy tu już 3 lata, a z sąsiadami jesteśmy tylko na "dzień dobry". Raz tylko poprosiłam o klucz do drzwi wejściowych od piwnicy, bo chcieliśmy sobie dorobić. Ja mam taki charakter, że uwielbiam pomagać i gdyby tylko ktoś poprosił o pomoc z całą pewnością bym nie odmówiła.

a i Iza GRATULUJĘ godnej naśladowania postawy

Szczerze mówiąc nie znam zbyt dobrze naszych sąsiadów. Mówimy sobie dzień dobry i to wszystko. Dlatego nie wiem jak bym zareagowała gdyby któryś z nich nagle poprosił mnie o pomoc...

Moi sąsiedzi w obecnym miejscu zamieszkania to głównie starsi ludzie. Pomagam najczęściej coś wnieść po schodach lub znieść, mam numer córki jednej z sąsiadek i w razie czego informuję ją co i jak u sąsiadki. Niewiele tego bo mało kto prosi o pomoc a ja wyznaję zasadę, że nadgorliwość gorsza od faszyzmu. Jeśli widzę, że trzeba pomóc to nie pytam a pomagam jednak staram się nie wchodzić z buciorami w życie innych bo tego samego oczekuję od nich.

W moim rodzinnym domu-mieszkaniu było weselej. Nie było to blokowisko takie jak to w którym mieszkam obecnie. Kameralne bloki 2 klatki w każdym i po 4 rodziny w klatce. Bloki 4 i kilka domów - to było moje osiedle na peryferiach miasta. Wszyscy się znali i tam pomoc wyglądała zupełnie inaczej. Emerytki doglądały wszystkich dzieci - takie niepubliczne-osiedlowe przedszkole :) Gdy nie było wody w dawnych czasach i podstawiony była cysterna z wodą pitną, to ustawialiśmy sznur ludzi i jak na budowie z rąk do rąk podawali sobie wiadra i miski. Gdy jakiś pijany sąsiad zasnął w mieszkaniu i zamknął się od środka zostawiając klucze w drzwiach - ktoś mnie podsadzał i właziłam przez okno by otworzyć drzwi i wpuścić współlokatorów. To były czasy... Sól byłą wspólna a po zakupy jeździło się autem i miało listę od wszystkich sąsiadów. 2 na osiedlu miało samochód - gdy trzeba było gdzieś pojechać - nie było problemu (właśnie moja mama po porodzie wracała z sąsiadem); telefon był w jednym mieszkaniu i też mogli korzystać wszyscy. Było inaczej niż teraz.

Teraz, gdy odwiedzam rodziców to robi mi się przykro. Połowy ludzi nie znam. Osiedle się rozrosło i wtopiło w Olsztyn. Nie ma miejsca na zabawę dzieci. Wszędzie samochody a każdy ma własne życie i problemy... Ot, co zostało z mojego dzieciństwa...

U nas z sąsiadami żyjemy dość blisko. Nie jest to tylko dzień dobry, ale również pomoc. W związku z tym, że mieszkamy na wsi to pomagamy sobie np. podczas zbierania ziemniaków. Również gdy, sąsiad wyjeżdża prosi, aby sprawdzać czy nikt nie kręci się koło domu.
Oprócz tego dużo rozmawiamy, podrzucamy sobie np. pomidory, owoce (gdy ktoś ma dużo) - ogólnie jest OK.

Choć zauważyłam, że już dzieci sąsiadów są większymi egoistami i nie są skore do pomocy. Żyją raczej własnym życiem i we własnym, często "wirtualnym" świecie ...

no my tylko rok mieszkamy w tym bloku i takze tylko ,,dzien dobry,,

Ja mam dwóch naprawdę super sąsiadów;) I jesli potrzebowałabym pomocy, wiem, ze mogę na nich liczyć! I na odwrót. Jeśli oni potrzebują czegoś ode mnie, nie mówię nigdy nie..... Pomagamy sobie i zyjemy naprawdę w dobrych stosunkach.

Czasem jednak trudno pomagać - koliduje ona z naszymi planami...Co wtedy robić?

Ja gryzłam się przez tydzień co zrobić. I wybrałam opcję, że pomagam połowicznie. Tylko tyle mogę. Na szczęście sąsiadka chyba rozumie:))))

No przecież czasami nie da się inaczej, nie mżemy zrezygnować ze swojego życia, swoich planów dla kogoś innego

Popatrzcie, czasy się zmieniły. Ludzie częściej się przeprowadzają. Krótko mieszkają w jednm miejscu, nie starcza czasu na poznanie się ( spowodowane jest to też tempem życia - większym niż kiedyś).

 Ja ze starymi sąsiadami jeszcze czasem porozmawiam. Tych, którzy mieszkają od kilku lat - nie znam nawet.

Pomoc u na to póki co tylko przyjmowanie na przechowanie rzeczy, które ktoś przyniesie sąsiadom pod ich nieobecność.

z tymi sąsiadami zza płotu relacje mam superowe ,często wyjeżdzają to pilnuję im domostwo.Podleję kwiaty nakarmię kota .odbiorę pocztę .Jak mnie niema to pójdzie mąż!! Ale mam sąsiada z drugiej strony który jest upierdliwy bo przychodzi często po 10 zł.albo po papierosa

Mam 2 sasiadki na ktore moge liczyc Jdna czesto wyjezdza za granice , wiec mam piecze nad jej mieszkaniem i korzystam do woli z komputera Druga przychodzi na ''plotki'' Pogadamy , poplotkujemy i zostaje miedzy nami Jak zabraknie grosza to nigdy nie odmowi Maz sasiadki plywal to zawsze swieza rybka byla ...i dobrze jest

My mieszkamy w nowym miejscu dokładnie miesiąc, więc ledwo co na 'dzień dobry' jesteśmy. Jedyne co to z ogródka mi spinacze podbierają Ale gdyby ktoś poprosił o pomoc to raczej starałabym się pomóc.

Mam cudowną sąsiadkę,taka nasza przyszywana babcia.Zawsze pomoże,posiedzi z dzieciakami,pojedzie z nami do szpitala,itp.

Mam klucze do jej mieszkania,ona do naszego-zawsze bym jej pomogła,ale na razie to ona mi pomaga

Generalnie z sasiadamy mamy naprawde dobre relacje.

Z Sasiadka która mieszkała obok - cudowna kobieta. Pani doktor, zawsze pomagala...

I vice versa.