Stołowanie u... rodziców... - Forum

Hmm... Miesiąc temu siostra skończyła liceum, właściwie już od teraz ma "wolne", jej chłopak pracuje na budowie...

Znów zaczął się temat o obiadkach u jego mamy...

Darek stwierdził, że pomimo tego, czy będzie jadł u swojej mamy obiadki, czy nie..To i tak będzie jej zanosił 50 zł tygodniowo...Gdy je obiadki codziennie, zanosi swojej mamie 100 zł tygodniowo....

Wychodzi na to, że jego mama na gotowaniu im obiadków zarabia lepiej, niż w restauracji

A oni i tak jak w restauracji nie zjedzą, bo i tak będa jedli to, co mama ugotuje...

Nas ten problem nie dotyczy . Moi rodzice nie żyją , teściowa daleko . Nawet gdybyśmy mieszkali w tym samym mieście - gotowałabym sama / kuchnia teścxiowej mi nie odpowiada / ...

hmmmmm


toc to dokladnie o mojej siostrze...

Ja potrafię gotować, piec też - już od najmłodszych lat piekłam ciasta i np. bułeczki drożdżowe. Ale moja teściowa bardzo często zapraszała nas na obiadki, jak byłam w ciąży i teraz jak Adaś jest malutki, to też często u nich jadamy. Ale to nie z wygody, tylko teściowa jest na emeryturze i lubi dla nas gotować. Ale to tak średnio raz-2 razy w tygodniu. Reszta dni należy do mnie:P. I wtedy pichcę coś dla męża i siebie z przyjemnością:).

ja lubię gotować :) a piec uwielbiam mój mąż czasami narzeka że więcej piekę niż gotuję

jak mieszkaliśmy z  rodzicami to ja jedna nie pracowałam bo byłam w domu z Justynką reszta pracowała a siostra chodziła do szkoły więc ja praktycznie ciągle gotowałam i nie było mowy o czekaniu aż ktoś zrobi obiad bo bym jadła obiad na kolację

czasami rodzice zapraszają nas na obiad ale to nie dla tego że my sobie nie ugotujemy ale tak o żeby rodzinnie sobie zjeść później napić się kawy zjeść ciacho i porozmawiać :) po prostu razem spędzić troszczę czasu :)

wcześniej tak samo my zapraszaliśmy rodziców do siebie :) ale teraz raczej odmawiali i zapraszali do siebie żebym im się nie męczyła przy garach 

a moja siostra ma 2 lewe ręce do gotowania i pieczenia chociaż muszę się pochwalić że sporo już ją nauczyłam i teraz już umie sobie obiad zrobić zjadany nie z torebki i ciasto też upiecze ale zawsze wisi na telefonie i muszę jej podpowiadać ale dziewczyna bardzo chce więc jestem zadowolona że mogę pomóc :) 

więc to nie lubienia gotowania to chyba kwestia wygody bo jak ktoś chce to się nauczy a jak się znajdzie jeszcze ktoś kto pomoże w nauce to jeszcze lepiej :)

moja mama,jeśli gotuje np. gołąbki,bigos,pierogi obdarowuje nimi mnie i brata,bo jest kochana ;)))

Odkąd jestem samodzielna ( czyli od 5 lat) gotuję sama.

Oczywiście bywa, ze jem u rodziców np. niedzielny obiad, ale nigdy nie przyszłoby mi na myśl codziennie się u nich stołować!

Przyznać trzeba jednak, ze u mamusi zawsze najlepiej smakuje!

Ja niegdy nie obciążałabym swojej Mamy, czy teściowej takim obowiązkiem. Bo to jest obowiązek. Ja gotuję sama kupę lat, i wolę zaprosić Mamę do siebie, niż jadać u nich. Dla Mamy to dośc duże obciążenie w naszej sytuacji. Dlatego kiedy tylko mogę, gotuję dla rodziców u siebie:))) Choć w ten sposób mogę się im odwdzięczyć:)))

Podobnie, męża brat stosowal taką taktyke ale teściowa powiedziała koniec ale tamto było z oszczędności, teraz chodzą do jej matki ktora pracuje na kuchni i żarcia wynosi więć ją stać.

Aga związek Twojej siostry nie przetrwa, trzeba dbać o Takie rzeczy.

A co powiecie na to że, małżeństwo z 6- letnim stażem mieszkające  w jednym domu z rodzicami, ( mają oddzielne wejścia), nadal stołuje się u rodziców?! To chyba jest dopiero chora sytuacja, czyż nie? Tyle że u nich jest tak, żona chce gotować codziennie, a mąż woli jeść u mamusi śniadanka, obiady, kolacje, bo chyba mu tak wygodnie, albo właśnie cierpi na " syndrom nieodciętej pępowiny";) no i są tu ciągłe konflikty...

Ja mieszkam z rodzicami i U NAS nie ma konfliktów co do gotowania raz gotuje Mama raz Ja zdarza się,że MÓJ mąż też coś ugotuje.Dla Nas jest to kwestia dogadania i nic więcej.

A co do wypowiedzi wyżej to chyba MAMA sama sobie na to pozwoliła jeżeli dalej robi śniadanka,obiadki,kolacje synusiowi.DZIECI DZIECI i JESZCZE RAZ DZIECI.MI BYŁOBY GŁUPIO

My jadamy obiady u mojej mamy niemal w każdą niedzielę. Jak to określiła moja mama - mamy od niej stałe zaproszenie. Jeśli się zdarza, że nie możemy przyjść, informujemy ją o tym, a ona czuje się rozczarowana, choć otwarcie o tym nie mówi. Staramy się więc być  obecni na niedzielnym obiedzie. Robimy to bardziej dla niej niż dla siebie. Staramy się również zapraszać rodziców do nas, ale mama i tak woli robić obiad u siebie.

W dorosłym życiu czasami to rodzice bardziej potrzebują nas niż my ich, nie tylko w kwestiach obiadowych.