Być macochą - Forum

Znam jedną taką osobę - ale dzieci w poprzedniego związku są już dorosłe i niestety nie akceptują tego nowego partnera.

Wyobrażam sobie, że bycie macochą jest trudne. Trzeba zdobyć zaufanie i miłość dziecka, które ma swoją mamę. Jeśli postawa mamy jest dobra, to nie pozwoli na ogromne trudności. Jednak zawsze pzoostanie mamą i macocha musi o tym pamiętać.

Może zaistnieć też problem, kiedy pojawi się dziecko. Taka sytuacja pokaże, czy jedno z dzieci jest faworyzowane czy nie. I delikatność będzie wskazana w stosunku do obojga dzieci.

Nie jedna przeszkoda stanie na Waszej drodze, czy to pojawi się nowe dziecko, czy to okres młodzieńczego buntu. Nie będzie łatwo ale chyba w każdej rodzinie zdarzają się wzloty i upadki.

Gdy urodzi się Wam dziecko na bank pojawi się zazdrość... Nie wiem ile lat ma syn Twojego przyszłego męża... ale to chyba nieuniknione bo wcześniej, czy później będzie w podświadomości dziecka przekonanie, że tata mieszka ze swoim drugim dzieckiem i kocha je bardziej. Jeśli matka tego chłopca nie będzie nastawiała go (często nieświadomie) źle do Twojej osoby, to będzie OK.

Moja teściowa od urodzenia wpajała mojemu mężowi, że kobieta jego ojca nie ma racji bytu. To przykra sytuacja. Mieliśmy wiele problemów podczas ślubu i innych uroczystości "rodzinnych". Teściowa stawiała warunki... Na ślub powiedziałą, że nie przyjdzie jeśli zaprosimy tamtą... eee. Szkoda słów. Najgorzej w takiej sytuacji "dorosłych" ma dziecko, które jest nieświadome. Często tawet żartobliwe docinki wypowiadane pod adresem kogoś mu bliskiego bierze bardzo do siebie...

MAcocha - fakt, brzydko brzmi i źle kojarzy się dzięki bajkom :) MAcocha zawsze był tą złą... Jak chcesz, żeby zwracał się do Ciebie ten chłopiec? Po imieniu, ciociu, na pani?

No ale synek mojego chłopaka przechodził przez to już - jego matka ma nowego partnera, on go zaakceptował, był ślub, przyszło na swiat jej drugie dziecko z drugiego związku, chłopiec jego również zaakceptował.
Poza tym myślę, że mój facet nie będzie faworyzował jednego SWOEJGO dziecka kosztem drugiego SWOJEGO dziecka. No nie wiem, są w sumie rodzice, którzy mają więcej niż jedno dziecko i kochają któreś bardziej, ale to trochę dziwne jest dla mnie. Mój mężczyzna jeszcze bardziej chce mieć dzieci niż ja. No w zasadzie to ja nie bardzo chcę dzieci. Wolałabym adoptować czy coś.

Teraz ma już 12 lat i mówi mi po imieniu.

Myślę, że najgorszy może być okres dojrzewania. Jest to wiek buntu młodego człowieka, ale jak to przeżyjesz to później już pójdzie z górki :)

Podejmujesz się trudnej roli , ale miłość przezwycięży wszystko . Osobiście jestem przeciwna , by dziecko zwracało się do '' drugiej mamy '' po imieniu . Wiek 12 lat jest dosyć trudny i musisz się nastawić , że problemy prędzej czy później się pojawią ....

Rozwody stały się tak powszechne, że chyba każdy z nas zna jakąś Macochę (też mi się straasznie nie podoba to słowo). Moja Szwagierka jest Macochą dla dwójki dzieci brata mojego Małżonka. Przykra sytuacj o tyle, że Szwagier mając dwójkę synów (jeden ma 13 lat, drugi prawie 20) nie chce mieć więcej dzieci z nową żoną (Ona dzieci nie ma żadnych) :( Ale mniejsza z tym, bo nie takie było pytanie. Tu sytuacja jest troszkę inna, bo synowie mieszkają z Matką na drugim końcu Polski i widują się z Ojcem i Macochą jedynie na Święta albo/i wakacje. Obydwoje mówią do Niej na Ty.

mój brat ożenił się z rozwódką z dwójką nastoletnich dzieci . Dzieci te także zwracały się do brata po imieniu . Było dobrze , dopóki mój brat niczego od nich nie wymagał , potem zaczęły się konflikty . Uważam mimo wszystko , że pewien dystans powinien być zachowany ....

To troszkę inna sytuacja. Inaczej traktuje się w takiej sytuacji matkę i faceta, który zaczyna mieszkać z dzieckiem. Praktycznie wskakuje na miejsce ojca...

Trudno się wypowiadać, bo każda sytuacja jest inna. Ludzie są różni.

Ja osobiście na Twoim miejscu zajęłabym taką lekko neutralną pozycję, czyli ani na siłę "nie podlizywała się", nie starała przekupywać i nieba uchylać lecz także nie starałąbym się absolutnie wychowywaćsą, bo bałabym się, że w odpowiedzi np naprośbę o posprzątanie usłyszę słynne: "nie rozkazuj mi bo niej esteś moją matką".

Znam bardzo dobrze jedną osobę w tej roli - moja mama jest macochą od 23 lat i nigdy nie było z tym większych problemów, dlatego nie cierpię demonizowania tego słowa ;) dzieci taty ją zaakceptowały tak samo jak nowego partnera ich mamy. Odwiedzali tatę codziennie, zawsze mogli przyjść ze swoimi problemami i moja mama też im pomogła, kiedy urodziłam się ja też nie czuli się odrzuceni, chętnie się ze mną bawili. Wiadomo, kiedy mieli naście lat było różnie, ale z każdym dzieckiem w okresie buntu tak jest ;) później, kiedy dorośli, ich śluby rodzice też organizowali razem z byłą żoną taty i jej mężem, wystarczy się dobrze porozumieć. Z wnukami było podobnie - dzieci mojego rodzeństwa mama uwielbia ;) teraz rzadziej się widujemy bo się wyprowadzili, ale wcześniej i moja siostrzenica, i bratankowie zawsze lgnęli do mamy i było "babcia to, babcia tamto" xD Chociaż mama nie zgodziła się, żeby moja siostra i brat mówili do niej "mamo" i zostało przy cioci to i tak zawsze pamiętali o Dniu Matki tak samo jak o Dniu Ojca bo wiedzieli, że zawsze mogli na nią liczyć, pomogła ich wychować.

Najważniejsze, żeby rodzice dziecka dobrze się dogadali między sobą i żeby - tak jak już było wspomniane - macocha nie starała się przypodobać dziecku na siłę. Ale jeśli dziecko Twojego partnera Cię akceptuje to już krok do przodu, i oby tak dalej - ja mam dobre spostrzeżenia co do bycia macochą bo po najbliższym mi przykładzie widzę, że wszystko da się zrobić... w niektórych sytuacjach nawet się zastanawiałam skąd mama bierze tą cierpliwość i wyrozumiałość dla mojego rodzeństwa. Ale chyba już po prostu taki ma charakter, raz że w ogóle łatwo zjednuje sobie ludzi, lubią ją i mają do niej zaufanie, dwa - ze mną też trudno wytrzymać i też podziwiam że daje radę

Z tym dogadywaniem się rodziców jest największy problem, bo mają cichą wojnę między sobą. Rozumiecie, wszystko kulturalnie i chłodno. Ja w zasadzie nie mam częstego kontaktu z ich dzieckiem i nawet się o to nie staram, tyle że kiedyś siłą rzeczy będę musiała mieć raz na jakiś czas.

jeśli jest akcptacja ze strony dziecka to jest 99 % sukcesu. nie znam takiego zwiazku, ale bądź dobrej mysli i dbaj o kontakt z synkiem partnera, wszystko jest na dobrej drodze :)

Znam wiele par, w których tylko jedno jest rodzicem dziecka i nie zauważyłam, żeby miały jakiekolwiek komplikacje. We wszystkich znanych mi przypadkach, w których rodzicem jest kobieta, nie ma żadnych kłopotów. Ojciec nie robi trudności, nowy partner akceptuje dzieci.

Ja jestem macochą, dla większości w nietypowej i często nie do zaakceptowania sytuacji, ponieważ to mój mąż wychowuje swoje dzieci.  Bywa różnie, jak to w rodzinie.

a co jest w tym najgorsze/najlepsze wg Ciebie? To ciekawe doświadczenia, będzie nam bardzo miło, jak się z nami podzielisz:)

Jestem macochą dwójki dzieci. Teraz mają już 10 i 14 lat. Ich biologiczna mama zmarła 8 lat temu. Od 5 lat jestem z nimi. Dzieci są kochane i na całe szczeście zaakceptowały mnie bez problemu. Nie byłoby to jednak takie proste bez ich ojca który jest naprawdę cudownym i mądrym człowiekiem i gdyby nie on to momentami byłoby naprawdę trudno.