Komórka dla dziecka - kiedy? - Forum

Nie dawno gdzieś tu już rozmawialiśmy na ten temat, u mnie dziewczyny dostały jakoś po komunii, czy w 4 klasie dokładnie już nie pamiętam, 

Całkowicie Cie popieram. Jeśli nie potrzebna to po co..  Moje dziecię jeszcze nie ma i na razie obywamy się. 

Moi mają. Ja w pracy, mąż też, często mijamy się, więc kontakt z dziećmi mamy. Jeśli jestem w domu, to chłopcy komórki zostawiają w domu.

Czasem potrzebne są by mieć kontakt z dziećmi.

To chyba trzeba wyczuć. Z jednej strony telefony są tak powszechne, że wydają się, aż niezbędne. Z drugiej, czy 5 latek naprawdę potrzebuje mieć smartfona? Oczywiście, lubię mieć kontakt ze swoim dzieckiem, ale nie chciałabym, żeby stało się niewolnikiem cegiełki z przyciskami ;) Domyślam się, że mamy wychowujące swoje dzieci w mieście, nie mają wyboru, ale na wsi?

I na wsi czasem niezbędna jest komórka, aby mieć kontakt z dzieckiem. Ja mieszkam na wsi. Dzieciak mają do szkoły spory kawałek. Jak jestem w pracy, mąż również, to jestem zadowolona, że mam kontakt z chłopcami.

Nie na temat postu tylko nt. wyszukiwarki: Jak nie mają powtarzać się tematy skoro wyszukiwarka nie pomaga. Wstawiłam wyrażenia: komórka; komórka i dziecko; komórka dla dziecka (j.w.)- odpowiedź taka sama- Użyj wyszukiwarki po lewej, aby znaleźć to, czego szukasz.

Gdy wyszukiwałam temat do wątku: "Czy TV jest telewizją publiczną" wyskoczyły śmieszne tematy, które mają być podobne, kilka przykładów: Niania czy żłobek, Kiedy niemowlak jest głodny, Jak rozpoznać zdolnego przedszkolaka, Kim jest JOKO?  Co to ma wspólnego z TV? I tak jest z każdym poszukiwanym postem. Po co wyszukiwarka, która nic nie wyszukuje! 

Akurat w "Rozmowach w toku" była dyskusja o tabletach, komórkach i uzależnienia wśród dzieci już 2-3 letnich. Tragiczne to jest. Jedno dziecko idzie spać z tabletem i zasypia o północy. Rodzice początkowo cieszą się, że mają "spokój" po czasie orientują się, że 3 letnie dziecko nie mówi tylko "siedzi" z gadżetem, zupełnie bez kontroli. "Bajki" z przekleństwami, przemocą itd. Teraz szukają rady psychologów i psychiatrów. Koszmar. Do czego ten świat dąży???

Tak małe dziecko nie powinno mieć komórki czy tableta na swobodne używanie. Ale większe dzieci, jak najbardziej, oczywiście tez pod kontrolą rodziców. 

O tak! Dokładnie! Dzieci szybko wszystko łapią, czasem za szybko a na takie rzeczy maja jeszcze czas. Nie lepiej rozwija się wyobraźnia i zdolności manualne..

Oliwka właśnie od II klasy zaczęła nosić komórkę do szkoły a to ze względu na powiadamianie rodziców kiedy mają po nią przyjechać kiedy ma dodatkowe zajęcia...

Wiem, że w szkole nie obnosi się tą komówką, ma ją schowaną w plecaku, wyjmuje tylko po lekcjach jak jest w świetlicy by napisać sms-a, że już  można po nią przyjść lub przyjechać...

Tak mnie powiadamiała jak byłam u nich trzy tygodnie w czerwcu...

Teraz ze względu na to, że czasami wraca sama do domu to musi zameldować, że właśnie wychodzi ze szkoły i idzie do domu a z domu już dzwoni, że jest...

Córka ostatnio pracuje dłużej a zięć rozpoczął studia i ma czasami wykłady od godz.15 to z pracy prosto jedzie na uczelnię...

To prawda, że ta "nowa" wyszukiwarka nie działa jak trzeba... "stara" była OKEJ...

Moim zdaniem tacy rodzice są bardzo nieodpowiedzialni, a gdy się obejrzą, będzie już za późno...

Komórki nie tylko "źle" wpływają na dzieci ale na całe rodziny i staje się to coraz bardziej widoczne. Znalazłam artykuł: 

 List, który otworzy Ci oczy. Koniecznie przeczytaj i przekaż rodzinie i znajomym

 

Czy Twój tata uczył Cię grać w piłkę? Czy mama odrabiała z Tobą zadania domowe, a następnie wynagradzała smakołykami? Może był to rodzinny piknik lub po prostu leniwy dzień spędzony z rodzicami na kanapie? Pamiętasz spędzanie czasu z rodziną, gdy czułeś się po prostu kochany, szczęśliwy i zadowolony?

Teraz wróćmy do naszej nowoczesnej, zaawansowanej technologicznie teraźniejszości. Jeśli nasze dzieci będą poproszone, żeby pomyśleć o swoim dzieciństwie, to co odpowiedzą? Że pozwalaliśmy im grać na swoich telefonach?

 CO ZNACZY "CZAS RODZINNY" W DZISIEJSZYCH CZASACH, W OCZACH OBECNYCH MALUCHÓW?
 PO OBIEDZIE, NAUCZYCIELKA ZACZĘŁA SPRAWDZANIE PRAC DOMOWYCH SWOICH UCZNIÓW. JEJ MĄŻ W TYM CZASIE GRAŁ W SWOJĄ ULUBIONĄ GRĘ NA SMARTFONIE.PO SPRAWDZENIU OSTATNIEJ PRACY, ŁZY NAPŁYNĘŁY DO OCZU NAUCZYCIELKI.

JEJ MĄŻ ZAUWAŻYŁ PŁACZ I ZAPYTAŁ: DLACZEGO PŁACZESZ MOJA DROGA? CO SIĘ STAŁO?

WCZORAJ ZADAŁAM UCZNIOM ZADANIE DOMOWE, ŻEBY NAPISALI COŚ NA TEMAT: MOJE ŻYCZENIE., POWIEDZIAŁA KOBIETA.

NO DOBRZE, ALE DLACZEGO PŁACZESZ? MĄŻ ZADAŁ PYTANIE BEZ ODRYWANIA WZROKU OD SWOJEGO TELEFONU.

CZYTANIE TEGO TEKSTU SPOWODOWAŁO, ŻE CHCE MI SIĘ PŁAKAĆ.

MĘŻCZYZNA ZACIEKAWIŁ SIĘ I ZAPYTAŁ: CO TAKIEGO JEST W TYM LIŚCIE?

SŁUCHAJ..., ŻONA ZE ŁZAMI W OCZACH ZACZĘŁA CZYTAĆ LIST. MOIM ŻYCZENIEM JEST TO, ŻEBY ZOSTAĆ SMARTFONEM. MOI RODZICE BARDZO KOCHAJĄ SWOJE SMARTFONY. DBAJĄ O NIE TAK BARDZO, ŻE CZASAMI ZAPOMINAJĄ ZADBAĆ O MNIE. GDY ZMĘCZONY TATA WRACA Z PRACY, ZAWSZE MA CZAS DLA SMARTFONA A NIE DLA MNIE. NAWET, GDY MOI RODZICE ROBIĄ COŚ WAŻNEGO, A ZADZWONI TELEFON TO NATYCHMIAST ODBIERAJĄ - NAWET PO JEDNYM SYGNALE. NA MNIE TAK NIE REAGUJĄ, NAWET GDY PŁACZĘ. GRAJĄ ZE SWOIMI SMARTFONAMI, NIE ZE MNĄ. KIEDY ROZMAWIAJĄ PRZEZ TELEFON, NIGDY MNIE NIE SŁUCHAJĄ, NAWET GDY MÓWIĘ WAŻNE RZECZY. DLATEGO, MOIM ŻYCZENIEM JEST ZOSTAĆ SMARTFONEM.PO WYSŁUCHANIU LISTU, MĄŻ SIĘ ZAPYTAŁ: KTÓRY TO NAPISAŁ?

SPOJRZAŁA NA NIEGO I POWIEDZIAŁA: NASZ SYN.

POMYŚLMY O TYM I USTALMY ŻYCIOWE PRIORYTETY. SMARTFONY ZOSTAŁY STWORZONE PO TO, ŻEBY UCZYNIĆ NASZE ŻYCIA ŁATWIEJSZYMI, A NIE ŻEBY PRZEJĄĆ NAD NIMI KONTROLĘ! NIGDY NIE JEST ZA PÓŹNO - ZACZNIJ ŻYĆ, JAK ŻYŁO SIĘ KIEDYŚ. ODŁÓŻ TELEFON I ZAJMIJ SIĘ SWOIM DZIECKIEM, NIECH MA WSPOMNIENIA O SZCZĘŚLIWYM DZIECIŃSTWIE SPĘDZONYM W GRONIE KOCHAJĄCYCH RODZICÓW.

A TERAZ ODŁÓŻ TEN TELEFON, IDŹ POROZMAWIAĆ Z DZIEĆMI, ŻONĄ LUB ZNAJOMYMI. POROZMAWIAJ Z LUDŹMI, KTÓRYCH KOCHASZ I POZWÓL IM POCZUĆ SIĘ KOCHANYMI. ZWROTNIE OTRZYMASZ MIŁOŚĆ. CZY TELEFON POTRAFI KOCHAĆ?

O matko, no to już trochę demonizacja komórki. To prawda, że tak wygląda teraz wiele rodzin. Ale czy wcześniej nie było inaczej? Czy wcześniej ojcowie też nie ignorowali swoich dzieci, ukryci np. za gazetą albo ksiażką, albo oglądając telewizję? Matki pewnie to samo, wiele obowiązków, rozmowy z przyjaciółkami...

Jeśli nie ma w rodzinie takiej osoby, której zależy i która spaja domowników, to nie ma się co dziwić że wszyscy wydają się oddaleni od siebie.

Jak odbieracie reklamę gdzie maluch jadący samochodem marudzi> " nieeee ma intelnetuuu"!   Kiedyś dzieci cieszyły sie z jazdy samochodem, obserwowały to co migało za oknem, była okazja dla rodziców, żeby pobyć, opowiadać  i porozmawiać z dzieckiem. Sama jeżdziłam z meżem i Mateuszem latem na wycieczki, wczasy i "internet"  nie był potrzebny. Co się dzieje  z ludźmi, światem? Do czego to zmierza?

!  

Może dlatego że często nie jezdzily telefonów nie było..ja by były to pewnie też by grały.. 

Jeździły, jeździły! Może samochodów było mniej ale były pociągi, autobusy. Jeździliśmy w góry, na obozy, za granicę itd. Mateusz komórkę kupił w liceum. Nie dlatego że zakazywałam tylko on nie chciał. Spotykał się z przyjaciółmi "na żywo" a nie przez komórkę. Przechodząc do miasta, na ławce siedzą młodzi nie po to by porozmawiać, ale "bawić się" się komórką. 

Uważam, że prosty telefon warto dziecku dać. Żaden drogi model i nawet niekoniecznie smartfon - byle miał kalkulator, co się przyda na matematyce + możliwość śledzenia miejsca pobytu dziecka ^^ Ale bez internetu do co najmniej 4 klasy podstawówki, niech się nie rozprasza przez pierwsze trzy klasy.

Ja wychowałam się na wsi, bez prądu (chociaż mieliśmy radio Pionier na baterie), w dzień chodziło się do szkoły (bardzo wtedy na wysokim poziomie) i pomagało w gospodarstwie. W domu wszystko robilismy wspólnie rodzice i dzieci. W zimowe wieczory , graliśmy w gry, organizowaliśmy potańcówki (brat grał na akordeonie), czytaliśmy (przy lampie naftowej). Rodzice opowiadali o swym dzieciństwie i przeżyciach wojennych. Nie było niedzieli, aby nie spotykać się z krewnymi, sąsiadami. Wszystko to minęło bezpowrotnie. Nie ma teraz więzi z najbliższą rodziną, nie wspomnę już o sąsiadach.             Teraz sąsiad od sąsiada odgradza się wysokim płotem, zasłania wysokimi tujami aby tylko nie widzieć się z sąsiadem. 
A młodzi bardzo wcześnie "chowają się" za komputery i komórki. Co oni zapamiętają z dzieciństwa? 
Ja właśnie skończyłam pisać wspomnienia moje i moich rodziców. Historię mojej rodzinnej wsi. Mam nadzieję, że kiedyś ludzie zmądrzeją i przeczytają aby poznać historię swoich przodków.