Jak nie zwariować po porodzie - Forum

Ja się tego strasznie boję :/ to taka odpowiedzialnosć i opieka nad kimś 24h. Nie mam jeszcze dziecka, ale nie wyobrażam sobie tego, że ja jestem zmęczona, ono płacze, ja nie wiem co robić i jestem z ytym sama :/

Znam to z autopsji, 

Z Benkiem doszło niemożność karmienia piersią tak jak sobie zakładałam, problemy ze mną, antybiotyki, sama z dzieckiem w domu...było ciężko i nie  powiem były chwile, ze dziecko płakało a ja z nim.

Gdy urodziła się mała było   podobnie.Wiedziałam,że karmićnie będę a mimo wszystko udało się chociaż troszeczkę,za to oprócz płaczącego noworodka doszedł jeszcze płaczący 3 latek.I też ze wszystkim sama.Ale dałam radę bo trzeba się wziąć w garść bo jest dla kogo. A jak chce się   płakać to płakać, ulży.

Nie miałam obaw w kwesti opieki, nie bałam się podnosić, myć, przebierać, przewijać, za to zanim Kubuś się urodził obawiałam się czy będę potrafiła rozróżniać Jeego płacz, czy będę wiedziała czego chce moje dziecko?

Za to zanim urodziłam wydawało mi się że nie ma nic prostszego niż karmienie piersią, jakież było moje zdziwienie kiedy okazało się, że musimy się tego oboje nauczyć, wtedy pojawiły się pierwsze łzy, pierwsza porażka, na szczęście nim opuściliśmy szpital nauczyliśmy się tej sztuki.


Matczyna intuicja jest najlepszym doradcą!

na szczescie nie mialam :) Moja Mama przyjechala na tydz po cc i pomagala nam :)

Na pewno trzeba sobie wszystko wczesniej zaplanowac i zorganizowac aby niespodzianek bylo jak najmniej.

Obawy to ja miałam na porodówce w sumie to było chyba bardziej zaskoczenie ze to juz i mysl i co teraz? ale pozniej juz luzik ;)

Nusia, też to poczułak jak mi wody odeszły... Zanim dojechałam do szppitala, trochę ochłonęłam :P

Mama po porodzie to dobra "rzecz" ;)

moja tez była u mnie kilka dni niedługo po wyjściu ze szpitala (akurat na moje urodziny :D) To było wspaniałe, bo gdyby nie ona, to tylko siostra by chyba pamietała i niby drobiazg, ale czuję, że mógłby mnie wtedy wprowadzić w lekki stan: a ja to już się nie liczę??

Słyszy sie czasem o matkach, które są zazdrosne o swoje córki, dla mnie masakra, ale w tym jednym dniu mogłabym się tak trochę poczuć, choć oczywiście ona była najwspanialszmy prezentem  :)

Intuicja z jednej strony, z drugiej własni rodzice mogą służyć radą. Narodziny dziecka to nie jest tragedia- na to się czeka ale z drugiej strony to nie jest taka rzecz lukrowana jak się pokazuje. Drugie dziecko to już pikuś w porównaniu z pierwszym. Kryzysy się zdarzają ale przeżyje się pierwsze trzy lata z pierwszym dzieckiem to później już wygląda się tak jak ci tatuśkowie pod koniec-http://www.youtube.com/watch?v=-pP3K3In6Xo

:)

swoja droga ...ciekawe czy jedne kobiety sa bardziej podatne na depresje poporodowa lub z ang o wiele ladniej :) babyblues'a, niz drugie? czy to wynika z jakichs problemów, brakiem pomocy ze strony bliskich?

W przyp. osób ktore znam osobiscie i pkt przezywaly babybluesa zawsze laczylo sie to z jakimis problemami...

no tak calym naszym zyciem kieruja hormony ;)

Ja nie miałam łatwej sytuacji, a babybluesa nie przerabiałam,
mnie osobiście raczej zmobilizowało to, że muszę się trzymać- bo teraz już mam dla Kogo

miewałam gorsze chwile, ale takie miewa przecież każda młoda mama, ale na depresję chyba nie miałam czasu

Faktycznie życie zmienia się wtedy z dnia na dzień i nic dziwnego, że niektóre kobiety nie potrafią sobie początkowo z tym poradzić. Na [WYMODEROWANO]  jest opisany ten problem i najważniejsze jest właśnie to, aby ktoś był przy świeżo upieczonej mamie, wspierał ją i pomagał. 

Ja nie miałam baby bluesa, bo miałam oparcie w mężu i rodzinie. Mała zasypiała to mogłam wieczorem wyjść na krótki spacer z mężem i robimy tak nadal bo mieszkamy z teściową. Cieszyłam, się że mała jest cała i zdrowa.  Najbardziej w pewnym momencie brakowało mi tej niezależności-wychodzę o której chcę i wracam póżno. A tu już się skończyło. Teraz już się z tym oswoiłam i czasami się cieszę że coś mnie omija, ale mam te wspomnienia których nie zabierze mi nikt...

Mam 22 lata, mam prawie półtora roczną córkę i ktoś powie, że się nie wybawiłam. ja tak nie uważam, mnie imprezy i wyjścia nie wiadomo gdzie nie kręcą więc już swoje w życiu się wybawiłam...

widziałyscie ten film? :))))) jest ow szystkich mozliwych ciazowych sytuacjach i zmartwieniach :) odnalazłam sie w jednej z postaci... 

jeszcze nie widziałam, ale bardzo chętnie sie wybiore :)

W której postaci się odnalazłas? ;)

Co do babybluesa - też nie miałam, choć z partnerem przechodziliśmy wtedy trudne chwile, kazde z nas inaczej przezyło pojawienie się dziecka i początkowo nie mogliśmy się odnaleźć, ale jestem mu bardzo wdzięczna za to, ze był przy porodzie i przez cały okres ciąży. Był oczywiście nie tylko w sensie fizycznym, bo wtedy też sporo czasu byliśmy osobno - ja miałam wakacje, on niewiele urlopu, ale był cały czas blisko i przypominał mi jak bardzo nas kocha :]