Mama po trzydziestce - Forum

Polub Familie.pl na Facebooku

Poleć link znajomym

49 odp. Strona 3 z 3 Odsłon wątku: 4480

położna 2

Zarejestrowany: 19-04-2009 17:06 . Posty: 716 IP:

2010-04-01 13:45:23

1 kwietnia 2010 13:45 | ID: 183517

W tym wątku możesz komentować artykuł zatytułowany: Mama po trzydziestce, którego pełną treść znajdziesz: [tutaj]

<- 1 2 3 ->

41
usunięty użytkownik

2010-04-02 07:14:11

2 kwietnia 2010 07:14 | ID: 184046

Oj aśko_r.. Jakoś nam zawsze nie po drodze. Znów pretensje do mnie osobiście, znów oceny, i znów ten podział: ja- i Wy (<< od razu zaczynasz na nas napadać>>) Na Was? Na kogo? W jaki sposób? Napaścią jest ustosunkowanie się do 'komentarza: <<Załosna wypowiedź>>, ale taka wypowiedź o autentycznej historii napaścią nie jest? Również nie są napaścią Twoje komentarze o egozimie bohaterki, o odmowie jej prawa do uczyć i przezyć- uznając je za niewałściwe :-) Wiem, bliższa ciały koszula, ale więcej obiektywizmu, aśko_r. Piszesz: <<Czyli Ty masz prawo pisać o swoich odczuciach jak my coś napiszemy a my już nie mamy takiego prawa >>Wybacz, mam odwrotne wrażenie. << Próbujesz nam wmówić...>>- wreszcie stwierdzasz.. Gdzie coś komuś chciałam wmówić, kobieto? Ile razy mam powtarzać, to co już powiedziałam? nic nie wmawiam, nic nie narzucam, nic nie każę- również nie bronię zachodzenia nikomu w późną ciążę- bo i cóż nawet z mojego bronienia? Człowiek jest jednostką autonomiczną i sam dokonuje swoich wyborów. Ja daję jedynie pewne rzeczy pod rozwagę. Ustosunkuję się jeszcze do zdziwienia o przesiąknięciu śmiercią dziecka. Czy aż tak dużo trzeba mieć wyobraźni, by wyobrazić sobie dom, w którym panuje choroba obojga rodziców? Pobyty ich w szpitalu, złe samopoczucie w domu, czeste polegiwanie w łóżku, duszności, zażywanie stert leków, rozmowy o chorobie, nawet ukrywane przed dzieckiem, nie zawsze do ukrycia. Dziecko 6-12 letnie dużo widzi i rozumie. I taki potem efekt jak opisałam, ale Ty wiesz swoje, że <<zazwyczaj dzieci nie boją się aż tak bardzo, że rodzice umrą>>, a to Ty powinnaś rozumieć najbardziej, skoro śmierć Ojca dotknęła Twoje dziecko. Nazywasz Ewę egoistką, a skoro egoistka to TY KAŻESZ JEJ SIĘ WSTYDZIĆ. Chyba dość już w tym wątku. Nie chce mi się już mleć po raz który tych samych argumentów.
42
usunięty użytkownik

2010-04-02 08:56:02

2 kwietnia 2010 08:56 | ID: 184065

"w przeciwnieństwie do p. Soplowej jest anonimowa i absolutnie nie do rozszyfrowania w realu, jak i ja- toś okrutny ślepiec." Tak zgadza się jestem starym okrutnym ślepcem ale nie kompletnym idiotą który myśli że interent zapewnia anonimość. " Ja daję jedynie pewne rzeczy pod rozwagę." to nakazanie zdjęcia tematów jest daniem pod rozwagę????? Dałaś drastyczny jednostkowy przykład bardziej, pole do działań psychiatry niż do naszych rozważań. Sama wystawiłaś "swoją" przyjaciółkę Ewę na osąd osób czytających i masz pretensje do całego świata że nie odbierają tego tak jakbyś chciała. Obrażasz się na słowo psychiatra(psycholog) a nie użyłem tego złośliwie, tylko jak 40 letnia osoba żyje traumą z dzieciństwa obgryza paznokcie i kołnierzyki u koszul to chyba logiczne jest że potrzebuje pomocy.
43
aga67

Zarejestrowany: 08-07-2009 22:58 . Posty: 151

2010-04-02 09:05:51

2 kwietnia 2010 09:05 | ID: 184076

Elenai napisał 2010-04-01 15:54:26
<<Urodzenie dziecka po 35. roku życia odmładza kobietę , napełnia ja siłą i optymizmem>>. Być może, a może nawet na pewno. Jednak, czy ktoś pyta dziecko, czy chce mieć w chwili narodzin mamę pod 40-tkę?
A czy ktos w ogóle pyta dziecko jaką chce mieć mamę w chwili narodzin?Dla dziecka, jesli jest kochane i akceptowane wiek rodziców nie ma większego znaczenia. Ponadto są różne układy w rodzinach, często dziecko starszych rodziców ma też starsze rodzeństwo .Ma z tego ogromne profity bo w naturalny sposób uczy się różnych umiejętności podpatrzonych u rodzeństwa, a nic nie działa tak jak przykład strszego brata. Relacji z rówieśnikami uczy sie jak większość w przedszkolu.Ponadto mój starszy syn jest świetnym kandydatem na męża i ojca. Dzięki siostrzycce ma dużą wiedzę na temat dzieci, świetny z nią kontakt .Nie uważa też,że mama ok 40 to stara mama.Zimą bylismy razem na nartach, byłam pod wrażeniem jego troskliwości o mnie i malutką i nie mam zamiaru przejmować się ani moim wiekiem ani uwagami jak powyżej, wiem,że dalismy zycie wspaniałej istotce i zawsze będzie ktos , kto będzie ją kochał.Młoda mama po czterdziestce.
44
Malgonia

Zarejestrowany: 11-11-2009 19:42 . Posty: 319

2010-04-02 09:09:19

2 kwietnia 2010 09:09 | ID: 184080

Mam kilka znajomych, które urodziły po 40 i cieszą się życiem. Taka matka na pewno jest mądrzejsza, spokojniejsza i ogólnie dojrzalsza matka. Ja sama zdaję sobie sprawę, że dziś inaczej, zdecydowanie świadowmiej wychowywałabym swoje nowonarodzone dziecko. Odnosząc się zaś do opowieści Elenai to nie wydaje mi się, że wiek rodziców jej przyjaciólki miał jakieś znaczenie na jej zachowanie. Może po prostu ma już taki charakter? Mam znajomą, której mama zmarła mając 38 lat i osierociła swoje dziecko, które wtedy miało 13 lat, po jakimś czasie zmarł jej ojciec. Dobrze, że miała dorosłą 18 letnią siostrę, przynajmniej nie zabrali jej do domu dziecka. Nie jest nrwowa, nie obgryza paznokci itp. I co tu za znaczenie ma wiek rodzenia?
45
usunięty użytkownik

2010-04-02 09:27:12

2 kwietnia 2010 09:27 | ID: 184101

daj spokój, Czoper... Nie używaj takich bzdurnych argumentów, bo się ośmieszasz. Jesli twierdzisz nadal, ze przypadek p. Sopel jest taki sam jak Ewy... to muszę przemówić po chłopsku: chłopie, na Boga, o ile ja jestem teoretycznie ( ale tylko teoretycznie, bo by uzyskać dane osoby po IP nalezy miec prokuratorski nakaz) w jakiś sposób do rozszyfrowania- to Ewa moja przyjaciółka, mieszająca wiele kilometrów ode mnie i nie znana nawet moim najbliższym znajomym jest absolutnie anonimowa. Zresztą zmieniłam jej imię. I znów czepiasz się zdjęcia tematów. Nie będę po raz kolejny tłumaczyła- zresztą nie ja je zdjęłam, a redakcja, więc w jej tj. redakcji opinii było to też uzasadnione. <<Sama wystawiłaś "swoją" przyjaciółkę Ewę na osąd osób czytających>> kolejna bzdura. A co tu do osądzania? Można osądzać czyny, nie uczucia, emocje, przezycia, jakie stały się naszym udziałem. Czy to takie trudne do przyjęcia ( to elementarna wiedza psychologiczna!!!), ze człowiek nie odpowiada za to co czuje i że nawet nie ma nawet klasyfikacji na złe i dobre uczucia? Ze odpowiada tylko za to, CO CZYNI! Może dlatego oburzyły mnie te próby oceny Ewy. Negatywnej! Robienia jej zarzutu z tego, co doświadczyła, prób pouczenia jej, ze nie miała prawa tak odczuwać sytuacji jako mała dziewczynka i mieć swiadomości, co jest przyczyną jej nerwicowych symptomów jako osoba dorosła; ze jest niewdzięczna, egoistyczna, itp. Dla mnie TO właśnie jest chore!
46
aśka r

Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19 . Posty: 3249

2010-04-02 10:59:27

2 kwietnia 2010 10:59 | ID: 184160

Elenai napisał 2010-04-02 07:14:11
Oj aśko_r.. Jakoś nam zawsze nie po drodze. Znów pretensje do mnie osobiście, znów oceny, i znów ten podział: ja- i Wy (<< od razu zaczynasz na nas napadać>>) Na Was? Na kogo? W jaki sposób? Napaścią jest ustosunkowanie się do 'komentarza: <<Załosna wypowiedź>>, ale taka wypowiedź o autentycznej historii napaścią nie jest? Również nie są napaścią Twoje komentarze o egozimie bohaterki, o odmowie jej prawa do uczyć i przezyć- uznając je za niewałściwe Wiem, bliższa ciały koszula, ale więcej obiektywizmu, aśko_r. Piszesz: <<Czyli Ty masz prawo pisać o swoich odczuciach jak my coś napiszemy a my już nie mamy takiego prawa >>Wybacz, mam odwrotne wrażenie. << Próbujesz nam wmówić...>>- wreszcie stwierdzasz.. Gdzie coś komuś chciałam wmówić, kobieto? Ile razy mam powtarzać, to co już powiedziałam? nic nie wmawiam, nic nie narzucam, nic nie każę- również nie bronię zachodzenia nikomu w późną ciążę- bo i cóż nawet z mojego bronienia? Człowiek jest jednostką autonomiczną i sam dokonuje swoich wyborów. Ja daję jedynie pewne rzeczy pod rozwagę. Ustosunkuję się jeszcze do zdziwienia o przesiąknięciu śmiercią dziecka. Czy aż tak dużo trzeba mieć wyobraźni, by wyobrazić sobie dom, w którym panuje choroba obojga rodziców? Pobyty ich w szpitalu, złe samopoczucie w domu, czeste polegiwanie w łóżku, duszności, zażywanie stert leków, rozmowy o chorobie, nawet ukrywane przed dzieckiem, nie zawsze do ukrycia. Dziecko 6-12 letnie dużo widzi i rozumie. I taki potem efekt jak opisałam, ale Ty wiesz swoje, że <<zazwyczaj dzieci nie boją się aż tak bardzo, że rodzice umrą>>, a to Ty powinnaś rozumieć najbardziej, skoro śmierć Ojca dotknęła Twoje dziecko. Nazywasz Ewę egoistką, a skoro egoistka to TY KAŻESZ JEJ SIĘ WSTYDZIĆ. Chyba dość już w tym wątku. Nie chce mi się już mleć po raz który tych samych argumentów.
Po pierwsze nazwałam ją egoistką bo tak wynikało z tego co wcześniej napisałaś czyli na drugi raz takie rzeczy wypisuj z większym wyczuciem i w związku z tematem bo tu od niego odbiegłaś i odczep się w końcu ode mnie ja nie zamierzam Cię przepraszać za to co czułam czytając to i koniec i żeby było jasne ostatni raz Ci odpisałam jak piszesz nie na temat.
47
usunięty użytkownik

2010-04-02 11:50:23

2 kwietnia 2010 11:50 | ID: 184175

<i odczep się w końcu ode mnie< Bardzo kulturalnie, aśko_r ;- ) The End.
48
2iza

Zarejestrowany: 11-12-2009 14:04 . Posty: 1522

2010-04-02 18:44:36

2 kwietnia 2010 18:44 | ID: 184367

Ja uważam ,że każdy czas jest dobry na urodzenie dziecka jeżeli nie wystap wtedy zbyt duże ryzyko ,że dziecko będzie chore.
49
aśka r

Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19 . Posty: 3249

2010-04-02 20:52:54

2 kwietnia 2010 20:52 | ID: 184474

2iza napisał 2010-04-02 18:44:36
Ja uważam ,że każdy czas jest dobry na urodzenie dziecka jeżeli nie wystap wtedy zbyt duże ryzyko ,że dziecko będzie chore.
Problem polega na tym że ryzyko że dziecko może urodzić się chore zawsze istnieje tylko w pewnych okolicznościach i też nie koniecznie ze względu na wiek jest trochę wyższe.

<- 1 2 3 ->

Mój adres e-mail
Hasło
Zapamiętaj mnie	Zaznacz jeśli chcesz logować się automatycznie

Mama po trzydziestce - Forum

Wątek: Mama po trzydziestce